Առաջինը հագավ նիկոլի մայեկն ու նկարվեց ալենի հետ, երկրորդը՝ չհագավ նիկոլի մայկեն, որովհետև աշխատում էր նիկոլի մոտ և նկարվեց նիկոլի աղջկա հետ։

Պաշտոնակատար կոչեցյալ ղժղժանի հրահանգով ողորմելի քննչական մարմինները «ժողովրդի թշնամիների» դեմ քրեական գործեր են թխում։

Ն.Փ.-ի ստորագրությամբ Ադրբեջանին են հանձնվել տարածքներ Կապանից, ադրբեջանական բանակը գտնվում է Սև լճի տարածքում, Մեղրու միջանցքի տրամադրման հարցը գտնվում է ընթացիկ փուլում։

Շենքի վրայի դրոշից բացի դժվար թե ինչ-որ բան փոխվի։

Հիմնադրամում հավաքված գումարներից 105,000,000 ՀՀ ԱՄՆ դոլար գումար փոխանցվել է ՀՀ կառավարությանը և տարբեր պաշտոնյաների կողմից կանխիկացման միջոցով յուրացվել։

Ոչի՞նչ, որ քանի ամիս է Հայաստանի տարածքում թուրք-ադրբեջանական շեվրոնով ասկյարները հայ զինվոր են ծեծում։

Տարածքներ կորցրած ու դեռ կորցնող երկրում կրճատվում է բանակի ֆինանսավորումը։

ՍԴ-ում դատախազության ներկայացուցիչը փաշինյանի մուրճը որակեց որպես օրենքի դիկտատուրայի խորհրդանիշ։

Դատախազության բացատրություններից պարզ դարձավ, որ չի հարուցվել որևէ քրգործ, որում որպես մեղադրյալ ներգրավված լինեն ՔՊ-ի համախոհներ, գործիչներ։

Իսկ ամենավատն այն էր, որ դատախազի դեմքին գրված էր, որ ինքը գիտակցում և ամաչում է։

Էս ո՞նց դարձանք ինչպես դասականը կասեր` անտեղյակ դավին, ցավին` անտարբեր։

Ինչ որոշում էլ կայացնի ՍԴ-ն, օրվա իշխանությունները արդեն տանուլ են տվել այդ գործընթացը։

Չգիտեմ մարմնի որ մասով էին մտածում նիկոլին ընտրողները, բայց դա գլուխը չէր հաստատ։

Սրանց հետ քիրվայության կողմնակիցները կամ իբր երկարաժամկետ խաղաղության «հնարավորությունների» մասին խոսողներն արժե, որ ուշադիր նայեն «քարտեզին»։

Ձեզ համար նախ 1991-ին Ղարաբաղը դարձավ գործիք, որով կարող էիր գալ իշխանության, իսկ այժմ այն ​​դարձել է միջոց՝ իրականացնելու ձեր «երկնագույն երազանքը» և Հայաստանը վերածելու արևելյան բազարի:

9 ամիս է անցել, մինչև օրս ոչ մի անգամ ոտք չի դրել Արցախ, միայն օգնականներին է գործուղում։

Մի ազգ, որ սեփական աշխարհաքաղաքական տոտալ ձախողումը պատրաստ է ամոքել օտարի ֆուտբոլի հավաքականի հաղթանակով, դատապարտված է։

Աննա Հակոբյան, գիշերները հանգիստ ես քնում, չէ՞, բունկերի մոնիտորներից տեսածներդ ու տվածդ հրամանները քեզ ոչ մի րոպե մղձավանջով չեն գալիս, չէ՞։