Ափսոս, որ վեպս պետք է ավարտվի «ողբերգությամբ»....

Թվում է, թե իշխանությունները պետք է իրենց ինքնավստահ զգան կեղծված հանրաքվեից հետո։ Բայց այդպես չէ։

Սարգսյանի «Աղդամը մեր հայրենիքը չէ» մոտեցումն ահագին նախադրյալներ է ապահովել:

Մի երկու տոննա էլ պատվոգիր ու շնորհակալագիր են բաժանելու...

Կորուստների կանխման շուրջ բանակցել մի հանդիպման ժամանակ, որի գինը կորուստներն են...

Տոնածառների զարդարման նպատակով հատկացված գումարներից էլ են «ատկատներ» արել:

Տարվա կեղծարար՝ Սերժ Սարգսյան, տարվա հանրապետական՝ դաշնակներ, տարվա նկարիչ՝ Մուկուչյան...

Էնքան անիմաստ փող են ծախսում...

Ամենամղձավանջային երազներում անգամ չէին կարող պատկերացնել...

Ռուստամյանն ասել էր, որ դաշնակցական գյուղապետի սպանությունը քաղաքական դրդապատճառներ ուներ:

Թե չէ մերոնց էլ կբռնեն...։

Ու պարտադիր, որ Գեղամյանն ու Աշոտյանը ելույթ ունենան․․․

Յուրօրինակ «ինդիկատոր» է։

Նույն կեղտոտ մռութներն են, որոնց ստեղծած գաղջից աչքերս արդեն մռմռում է...։

Ոչ միայն երեխաներին ստիպում են չխոսել, այլ նաև ինձ փորձում են վարկաբեկել:

Քան տնտեսություն զարգացնելը:

ԱՊՀ–ում ամենաբարձր գործազրկության տոկոսն եկամտահարկը մեր մոտ են։

Հիմարություն է ստեղծել կուսակցություն, որի նպատակն այն է, ինչ արդեն կա Սահմանադրության մեջ: