«Նվագախմբի տղաները» ֆիլմը ցուցադրեցին...

«В любой непонятной ситуации отвечай: «Իյա, իրո՞ք»»:

«Չի բլթցնում նա, ով ոչինչ չի խոսում»։

Եթե բանակի, սահմանին տիրող վիճակի հարցերին պատասխանում է պաշտպանության նախարարը, արտաքին քաղաքականության հետ կապված՝ ԱԳ նախարարը, և, ընդհանրապես, եթե կա կառավարություն (այլ հարց է՝ լավ, թե վատ), էլ ինչի՞ համար ենք տանջում Շախմատի ֆեդերացիայի նախագահին․․․

«Սա արդեն ողբերգություն է, ուղեղիս մեջ ընդհանրապես չի տեղավորվում»։

Դե հո չէի՞ն կարող ասել, թե սահման պահողներին բարձրաստիճան իշխանավորների արշինով մի չափեք:

Անկեղծ ասած, տարօրինակ է նման միտք լսել Կոստանյանից այն պարագայում, երբ առաջին հերթին հենց Սերժ Սարգսյանն է իր «նախաձեռնողական քաղաքականության» արդյունքում Հայոց ցեղասպանության փաստը կասկածի տակ դրել...

Սպանության գործով կասկածները խորանում են, իսկ իշխանությունը թիվ մեկ թշնամի է համարում միտինգ անողին։

«Ադրբեջանի ՊՆ-ին խորհուրդ կտայինք տարբերել ականանետը նռնականետից»։

Տարին սկսվեց սահմանային լարվածությամբ, տվեցինք զոհեր, ունենք վիրավորներ։

«Հակառակ դեպքում ստեղծված իրավիճակի և դրանից բխող բոլոր հետևանքների պատասխանատվությունը մնալու է Կառավարության ուսերին»։

«Ապրիլի 31-ին հրաժարականի դիմում գրել...»։

«Մի բան ակնհայտ է, հարգելի՛ քաղաքացիներ, առանց պայքարի ոչինչ չի տրվում»։

Երբեք խորհուրդ չի տրվում «Զապորոժեց» մակնիշի ավտոմեքենան վատ վարող վարորդին գնել նոր «Լեքսուս», եթե նույնիսկ ինքը ունի այն գնելու հնարավորություն։

«Արևմտամետներն» ընդդեմ Հայաստանի Հանրապետության

«Եվ միլիոններ են հոսել ոչ թե պաշտպանական ամուր պատնեշ կառուցելու, սահմանում ժամանակակից զինտեխնիկա և միջոցներ ձեռքբերելու համար, այլ փոխարենը երկրի ներսում եռապատկել են ոստիկանության թիվը»։

«Իսկ եթե չգիտեն՝ դա ոնց անել, ապա մեր ֆանտազիան բավարարում է, որ օգնենք այդ գործում»։

Պերմյակովին մեր իրավապահներին հանձնելու մեջ Սարգսյանն անձնական շահ չունի. դա հո շաքարավազի փայի բազա՞ր չի, որ «վիզ դնի»: