Նախագահ Սարգսյանի ուղերձում ասված է.

«Սիրելի՛ հայրենակիցներ,

Վերջին մի քանի շաբաթների ընթացքում Հայաստանի ու ողջ հայության ուշադրության կենտրոնում Հայաստան-Թուրքիա հարաբերությունների կարգավորման ներկա գործընթացը, մասնավորապես նախաստորագրված երկու արձանագրություններն էին: Այդ փաստաթղթերը հրապարակավ քննարկելու մեր կոչին արագորեն արձագանքեցին հայ ժողովրդի բոլոր հատվածներն ու շերտերը եւ ներգրավվեցին դրա շուրջ ծավալվող բա­նավեճերին։ Վերջին ամիս­ներին Հայաս­տանի եւ հայության առջեւ ծառացած մեծ ու փոքր խնդիրների քննարկումների մի նոր՝ հզոր ալիք բարձրացավ։

Քննության առարկա են դառնում նաեւ հայ-թուրքական բանակցությունների հետ կապ չունեցող, բայց համայն հայությանը հուզող բազմաթիվ հարցեր։ Այս գործընթացն ընդ­հանրական առիթ ու խթան հան­դիսացավ նոր՝ շահագրգիռ քննարկում ծա­վալելու Հայաստանի եւ հայության տեղի ու դերի մասին, Հայաստանի եւ հայության ներկայի ու ապագայի մասին: Արդյունքում, ողջ աշխարհը տեսավ ու հասկացավ, որ Հայաս­տան-Թուրքիա հա­­րա­բերություն­ների կարգա­վոր­­ման հարցում գործ ունի ոչ մի­այն երեք միլիոնանոց Հա­յաստանի, այլ տաս միլիոնա­նոց հայ ժողովրդի հետ: Եվ թող ոչ ոք չտեսնելու չտա, որ ի հեճուկս ցանկա­ցած վանկար­կում­ների' հայ ժողովուրդը միասնական է իր նպա­տակներում եւ ուժեղ է իր զա­վակներով: Եվ թող ոչ ոք չփորձի սեպ խրել Հայաս­տանի եւ Սփյուռքի միջեւ, մեր քույրերի ու եղբայրների' Հայաստանի ապագայի համար անհանգստությունը ներկայացնելով որպես Հայաստանի Հան­րա­պե­տությանը նրանց կողմից ինչ-որ բան պարտադրելու փորձ:

Սիրելի՛ հայրենակիցներ,

Մեր ժողովրդի պատմական ճակատագիրը բազմիցս է առնչվել բարդագույն իրավիճակ­ներում խելամիտ ելք գտնելու հրամայականին: Հաջողություն ու առաջընթաց է գրանց­­վել միայն ժամանակի մարտահրավերներն իրատեսորեն գնահատելու եւ դրանց համարժեք քայլեր ձեռնարկելու դեպքում: Այսօր էլ մենք գտնվում ենք նման հանգրվանում: Պետականության կայացումն ու ամրապնդումը մեր հավաքական ինքնությունից պա­հան­ջում է համարժեք մտածողություն ու գործելակերպ:

Մենք այսօր փորձում ենք բնականոն հունի մեջ դնել հարաբերությունները մի երկրի հետ, որտեղ օսմանյան կայսրության տիրապետության տարիներին պետական մակարդակով մեր ժողովրդի հայրենազրկման ու բնաջնջման քաղաքականություն է իրակա­նացվել: Ցեղասպանության վերքը չի սպիանում: Եվ մեր նահատակների հիշատակն ու մեր սերունդների ապագան պահանջում են ունենալ կայուն ու ամուր պետա­կա­նու­թյուն, հզոր ու բարգավաճող երկիր, ողջ հայության երազանքների ծնունդը դար­ձած հայ­րենիք: Այդ ճանապարհի կարևոր քայլերից մեկը մենք համարում ենք բոլոր հարևան­ների, այդ թվում Թուրքիայի հետ բնականոն կապերի հաստատումը:

Անկախությունը պահանջում է նաեւ պատասխանատու վճիռներ կայաց­նելու կամք ու վճռականություն, պահանջում է իրատեսություն ու հեռանկարին միտված հետեւողական աշխատանք: Ես ընտրել եմ այդ ճանապարհը: Ընտրել եմ պատմական պահի պա­տաս­խանատվության խոր զգացումով ու մեր ժողովրդի ապագայի նկատ­մամբ մեծ հավատով:

Թուրքիայի հետ առանց նախապայմանների հարաբերությունների հաս­տա­տումն այլընտրանք չունի: Դա ժամանակի հրամայականն է: Այս անհրա­ժեշտությունը չէ այսօր տարակարծությունների առարկան: Առանձին անհատների ու քաղաքական ուժերի մտավախությունը ծնվում է ստորագրվող ար­ձա­նագրությունների մի քանի դրույթների տարակերպ մեկնաբա­նություններից ու Թուրքիայի հանդեպ պատմական անվստահությունից:

Իրատեսորեն գնահատելով այս հանգամանքները, համոզված լինելով ձեռնարկ­ված քայլերի անհրաժեշտության ու ճշմարտացիության մեջ' պնդում եմ.

1. ցանկացած հարաբերություն Թուրքիայի հետ չի կարող կասկածի տակ դնել հայ ժողովրդի հայրենազրկման ու ցեղասպանության իրողությունը: Այն հայտնի փաստ է եւ պետք է ճանաչվի ու դատապարտվի ողջ առաջադեմ մարդկության կողմից: Միջկա­ռավարական հանձնաժողովի համապատասխան ենթահանձնաժողովը պատմաբան­ների հանձնաժողով չէ,

2. Հայաստանի եւ Թուրքիայի միջեւ առկա սահմանների հարցը ենթակա է լուծման գերա­կա միջազգային իրավունքի համաձայն: Արձանագրությունները դրանից ավելի ոչինչ չեն ասում,

 3. Այս հարաբերությունները որեւէ ձեւով չեն առնչվում ու չեն կարող առնչվել Լեռնային Ղարաբաղի հիմնախնդրի կարգավորման հետ, որն անկախ ու ինք­նու­րույն գործ­­ընթաց է: Հայաստանը չի դիտարկում արձանագրություններում ամրագրված տարածքային ամբողջականության եւ սահմանների անխախտելիության հարցը որպես Ղարաբաղի հիմնախնդրի հետ որեւէ առնչություն ունեցող հիշատակում,

4. Թուրքիայի կողմից արձանագրությունների վավերացման ձգձգումը կամ վավերաց­ման հնարավոր նոր պայմանների առաջադրումը հայկական կողմի համարժեք վե­րա­­բեր­մունքին կարժանանա: Այս արձանագրություններով Հայաստանը միա­կող­մա­նիորեն չի ստանձնում որեւէ պարտավորություն, չի կատարում որեւէ հաստատում: Հայաստանը ստորագրում է այս արձանագրությունները երկու երկրնե­րի միջեւ բնականոն հարաբերություններ հաստատելու հիմքեր ստեղծելու նպա­տակով: Ուստի, եթե Թուրքիան խելամիտ ժամկետում չվավե­րացնի այս արձանագ­րու­թյուն­ները եւ դրանից հետո սահմանված ժամկետում չկա­տարի դրանց բոլոր դրույթ­ները կամ դրանք խախտի հետագայում, ապա Հայաստանն առանց հա­պաղելու կձեռ­նարկի միջազգային իրավունքին համապատասխան համարժեք քայ­լեր:

Դիմելով ձեզ, սիրելի՛ բարեկամներ, առանձնակի կարեւորությամբ ընդգծում եմ. այսօր առավել, քան երբեւէ մեր ժողովրդին միաբանություն է պետք, մեր հավաքական ինք­նու­թյու­նը պետական կյանքին հասու դարձնելու կարողու­թյուն է պետք: Սա է ապագայի մեր ճա­նապարհը:

Արձանագրությունների ստորագրումից հետո սկսվելու են դրանց վավե­րաց­ման եւ իրա­կանացման փուլերը: Բոլոր մտահոգությունները, հնարավոր վտանգները, որոնք այն­քան լիուլի հնչեցվեցին քննարկումների ընթացքում, անհրաժեշտաբար հաշվի են առնվելու, եւ մենք պետք է կարողանանք կանխել ազգային նպատակներին հակասող որեւէ զարգացում: Այսօր ես ավելի քան վստահ եմ, որ կկարողանանք: Ու միասին ենք անելու, ողջ հայությամբ: Մենք այսօր նույնը չենք, ինչպես ընդամենը ամիսներ առաջ: Սա այլեւս փաստ է:

Ես հավատում եմ մեր ժողովրդի իմաստնությանը: Ես հավատում եմ, որ միասին ենք մեր սերունդներին շեն ու խաղաղ հայրենիք ժառանգելու: Վստահաբար այդպես էլ լինելու է:

Աստված մեզ պահապան»: