Ռեալիթի-կեղծապատումը հասել է Ամասիա ու դպրոցի դահլիճ բերման ենթարկելով մի 20 ուսուցչի` «այո» է քարոզում...
Ֆարմանյանը քաղաքագիտական դասագրքերից անգիր արած ինչ-որ բաներ է ասում, խոսում է հասարակության կատարելատիպի մասին, ինչը կասկածի տակ է դնում: Հետո Ֆարմանյանը բողոքում է, թե ոնց կարող է ընդդիմությունն «առեւտրի մեջ մտնել» իշխանության հետ: Այսինքն՝ մեղադրում է միայն ծախվողներին, իսկ իր առաջնորդի մասին բառ չի ասում:
Չի ասում, որ Սերժ Սարգսյանն է զրոներ առաջարկում ու գնում «սրտից թույլ» քաղուժերին:
Ֆարմանյանի խոսքից կարելի է կարծել, թե չակերտավոր ընդդիմադիր ուժերը ծախվում են ինչ-որ տիեզերական ուժերի, որոնք թռչող ափսեով հայտնվում են ՀՀ-ի տարածքում ու գնում «ընդդիմադիրներին»:
Իհարկե, վերջիններիս բնորոշելու համար բառեր դժվար է գտնել: Սակայն շատ ավելի նողկալի է այն, որ աթոռը պահելու համար տարիներ շարունակ գնվում են պոտենցյալ ծախուներ։
Ոչ մի իրեն հարգող նախագահ չի կարող նման բան անել: Այդ գործելաոճին դիմում են միայն բոլոր ոլորտներում տապալված երկրի ղեկավարները: Բայց Ֆարմանյանն այս հանգամանքը շրջանցելով` մեղադրում է միայն «ընդդիմադիրներին», ովքեր «առեւտրի մեջ են մտնում» իշխանության հետ:
Ավելի զզվելի քարոզչություն հնարավոր չէ պատկերացնել: Եվ թող այդ ծախված «ընդդիմադիրները» հասկանան, որ ամեն պահի այդ զրոներն իրենց քթից են բերելու:
«Ընդդիմության» ստացած «զրոները» քթից են բերելու
Ռեալիթի-կեղծապատումը հասել է Ամասիա ու դպրոցի դահլիճ բերման ենթարկելով մի 20 ուսուցչի` «այո» է քարոզում...
Ֆարմանյանը քաղաքագիտական դասագրքերից անգիր արած ինչ-որ բաներ է ասում, խոսում է հասարակության կատարելատիպի մասին, ինչը կասկածի տակ է դնում: Հետո Ֆարմանյանը բողոքում է, թե ոնց կարող է ընդդիմությունն «առեւտրի մեջ մտնել» իշխանության հետ: Այսինքն՝ մեղադրում է միայն ծախվողներին, իսկ իր առաջնորդի մասին բառ չի ասում:
Չի ասում, որ Սերժ Սարգսյանն է զրոներ առաջարկում ու գնում «սրտից թույլ» քաղուժերին:
Ֆարմանյանի խոսքից կարելի է կարծել, թե չակերտավոր ընդդիմադիր ուժերը ծախվում են ինչ-որ տիեզերական ուժերի, որոնք թռչող ափսեով հայտնվում են ՀՀ-ի տարածքում ու գնում «ընդդիմադիրներին»:
Իհարկե, վերջիններիս բնորոշելու համար բառեր դժվար է գտնել: Սակայն շատ ավելի նողկալի է այն, որ աթոռը պահելու համար տարիներ շարունակ գնվում են պոտենցյալ ծախուներ։
Ոչ մի իրեն հարգող նախագահ չի կարող նման բան անել: Այդ գործելաոճին դիմում են միայն բոլոր ոլորտներում տապալված երկրի ղեկավարները: Բայց Ֆարմանյանն այս հանգամանքը շրջանցելով` մեղադրում է միայն «ընդդիմադիրներին», ովքեր «առեւտրի մեջ են մտնում» իշխանության հետ:
Ավելի զզվելի քարոզչություն հնարավոր չէ պատկերացնել: Եվ թող այդ ծախված «ընդդիմադիրները» հասկանան, որ ամեն պահի այդ զրոներն իրենց քթից են բերելու:
Կիմա Եղիազարյան