Ջիվան Ավետիսյան

● Ուղիղ խոսք

05.11.2009 ● 19:14

Ջիվան Ավետիսյան

Երբ հասարակ ժողովրդին բացատրում ես, որ պետք է հող հանձնենք՝ այն հողը, որն արյունով ու քրտինքով է ձեռք բերվել, բոլորն ասում են, որ այդպես չի լինի։ Իմ ընկերներից մեկը ֆիլմը դիտելուց հետո հետաքրքիր բան ասաց՝ մենք նստել ենք մի ավտոբուս, որի ղեկը մեր ձեռքին չէ, ֆիլմից հետո ես ուզում եմ իջնել։ Այո՛, պետք է իջնենք մենք այս ամենից. սա մեր ավտոբուսը չէ, սխալ համարի ավտոբուս ենք նստել ու գնում ենք ուրիշ տեղ։ Իսկ հասարակությանը մադրիդյան սկզբունքներն այլ ձև են ներկայացվում։ Ներկայացվում է, որ մենք շատ լավ կետ ունենք այնտեղ։ Այդ կետն այն է, որ Լեռնային Ղարաբաղի ժողովուրդն ինքնորոշման իրավունք ունի։ Կներե՛ք, ինչի՞ց հետո։ Զորքերը դուրս բերելուց, փախստականների վերադարձից և խաղաղապահ ուժերից հետո այլևս չի գա ինքնորոշման ժամանակը։

● Այս խորագրի վերջին նյութերը

Անդրանիկ Թևանյան․

15.11.2024 ● 08:14

Հայկական ֆուտբոլը նույն խայտառակ վիճակում է հայտնվել, ինչ Հայաստան պետությունը։ Երկուսի ղեկին էլ պարտության խորհրդանիշներն են։

Մարիա Զախարովա․

13.11.2024 ● 16:57

ԱՄՆ-ն և ԵՄ-ն ցանկանում են վերահսկողության տակ առնել Հրվ․ Կովկասը, ներթափանցել այնտեղ՝ դուրս մղելով ՌԴ-ն, Իրանը և Թուրքիան։

Անդրանիկ Թևանյան․

09.11.2024 ● 13:41

Եթե մենք ուզում ենք աշխարհի հզորների ոտքերի տակ չընկնել ու Սյունիքը չկորցնել, ապա պետք է կողմ լինենք 2020թ․ եռակողմ հայտարարության 9-րդ կետում նշվածի կյանքի կոչմանը։