1. Հայոց հանրության անհանդուրժողականությունը ներկա ապապետական վարչակարգի նկատմամբ այնքան մեծ էր, որ անգամ քաղաքական դաշտի ամբողջական ամայացումը, քաղաքական դերակատարների մեծագույն մասի հաճախորդացումը, համընդհանուր անկումային մթնոլորտը և վարչական ապօրինի լծակների անխնա կիրառումն ի զորու չեղան կանխել հանրապետության ողջ տարծքում Սերժ Սարգսյանի փաստացի խայտառակ պարտությունը:
2. Ի հեճուկս նախորդ երկու տարիների ընթացքում հանրության մի մասի տարակուսանք առաջացրած քաղաքական մարտավարության՝ նախագահական ընտրություններում քաղաքացիների կողմից Րաֆֆի Հովհաննիսյանն ընկալվել է որպես գլխավոր մրցակցային թեկնածու և ստացել ընտրողների պատկառելի մեծամսնության վստահության քվեն: Անկախ Րաֆֆի Հովհաննիսյանի անձի կամ քաղաքականության հանդեպ ունեցած բոլոր հիմնավոր վերապահումների՝ քաղաքական բոլոր շրջանակները պարտավոր են ընդունել ժողովրդի կատարած ընտրությունը:
3. Րաֆֆին պետք է գերագույն հստակությամբ գիտակցի, որ ժողովրդի մեծամասնության վստահության քվեն անձնական թուլակամության կամ ուժի արտաքին ու ներքին կենտրոնների թելադրանքով ոտնահարելու և ապապետական վարչակարգը չիշխանազրկելու պարագայում, նա զրոյացնում է իր հեղինակությունը, հասցնում է հերթական ծայրագույն հարված ապագայի հանդեպ հարյուր հազարավոր հայաստանցիների հավատին և պատճառ դառնում արտագաղթի նոր հուժկու ալիքի: 
4. Րաֆֆին պարտավոր է ամբողջովին ձերբազատվել նախորդ շրջանում իր ունեցած կամ ենթադրվող պարտավորություններից արտաքին ու ներքին ուժի կենտրոնների նկատմամբ և գիտակցել, որ միայն հայաստանակենտրոն քաղաքական ուղեգիծն ընդունակ է հաջողված դարձնելու իր անցումային փուլի կառավարումը՝ մինչև Հայաստանում Ազգային Հեղափոխության իրականացումն ու ազգային-պետական իշխանության հաստատումը:

Ազգային դաշտի գործիչների համար.

1. Րաֆֆուց ազգային պետականակերտման և արտաքին քաղաքականության ոլորտներում լուրջ ակնկալիքներ ունենալն անտեղի է: Եթե նրան հաջողվի իշխանություն դառնալ, ինչն առայժմ տարակուսելի է՝ հաշվի առնելով իր կամային որակները, նա կբախվի ծանրագույն բյուր խնդիրների և հեշտորեն կարող է ընկնել արտաքին կառավարման ծածկի տակ (թեև Սերժից ավելի կախյալ լինել պարզապես հնարավոր չէ):
2. Ներկա ապապետական վարչակարգն ի դեմս Սերժ Սարգսյանի՝ Հայոց պետթյան համար ծայրագույն չարիք է: Ազգային դաշտը ոչ մի արդարացմամբ չպետք է նվազագույն իսկ չափով նպաստի ներկա ապապետական վարչակարգի պահպանմանը:
3. Րաֆֆու տեսականորեն հնարավոր հաղթանակից հետո ազգային դաշտը պետք է մնա արմատական ընդդիմություն և շարունակի կազմակերպչական գործունեություն՝ անցումային փուլում ազգային պետականակերտման նոր սերնդի հայեցակարգ մշակելու, այն քարոզելու, օրինավորապես իշխանություն դառնալու և Ազգային Նոր Սահմանադրություն համազգային հանրաքվեով ընդունելու ուղղությամբ:
4. Ազգային դաշտը՝ բացատրական և քաղաքական բոլոր հնարավոր եղանակներով պետք է կանխի Հայոց պետության միասնության և ազգային անվտանգության դեմ բոլոր հնարավոր ոտնձգությունները և որպես քաղաքական համագործակցության նվազագույն նշաձող սահմանի «Քարվաճառյան Հռչակագրի» չորս անբեկանելի հիմնարար սկզբունքները:

Ալեքսանդր Քանանյան