Սույն թվականի փետրվարի 23-ին «Երևան Ջուր» ընկերությունը դիմել է Հանրային ծառայությունները կարգավորող հանձնաժողով՝ Երևան քաղաքում ջրամատակարարման սակագին սահմանելու հարցով: Մայիսի 23-ին հանրային ծառայությունները կարգավորող հանձնաժողովը, հերթական անգամ չիրականացնելով իր հիմնական և միակ գործառույթը՝ ծառայություններ մատուցողընկերությունների և սպառողների շահերի հավասարակշռման գործառույթը, «դակեց» ջրային ընկերության համար սակագին: (Համաձայն պայմանագրի՝ ջրի սակագինը պետք է նվազեր):
Ընդ որում, այդ հանձնաժողովը խախտեց ՀՀ օրենսդրությունը՝ անտեսելով և արհամարհելով սպառողների կողմից բարձրացրած օրինական պահանջները, այն է՝ սակագնի հիմնական բաղադրիչը հանդիսացող օգտագործված ջրի ծավալների ոչ արժանահավատ լինելու հարցը (այն հիմնված է միայն ու միայն ընկերության կողմից ներկայացրած տվյալների վրա) և ընկերության կողմից ծառայությունների ոչ պատշաճ կատարման հարցը:
Փաստորեն ստացվում է, որ Երևան քաղաքում ջրամատակարարման սակագինը որևէ կապ չունի ջրամատակարարման ծառայությունների մատուցման որակի և սպառողների պահանջների հետ: Այն կախված է ընկերության կողմից ներկայացրած սուբյեկտիվ տվյալներից և հանրային ծառայությունները կարգավորող հանձնաժողովի կամ նրա նախագահի քմահաճույքից:
Մենք արձանագրում ենք, որ հանրային ծառայությունները կարգավորող հանձնաժողովը չի իրականացնում իր գործառույթները, նրա կողմից վերը նշված ձևով ընդունած որոշումները չեն կարող նպաստել մենաշնորհային ոլորտի կարգավորմանը և բացասական ազդեցություն ունեն երկրի տնտեսության զարգացման վրա:
Հանձնաժողովը խախտեց ՀՀ օրենսդրությունը
Սույն թվականի փետրվարի 23-ին «Երևան Ջուր» ընկերությունը դիմել է Հանրային ծառայությունները կարգավորող հանձնաժողով՝ Երևան քաղաքում ջրամատակարարման սակագին սահմանելու հարցով: Մայիսի 23-ին հանրային ծառայությունները կարգավորող հանձնաժողովը, հերթական անգամ չիրականացնելով իր հիմնական և միակ գործառույթը՝ ծառայություններ մատուցող ընկերությունների և սպառողների շահերի հավասարակշռման գործառույթը, «դակեց» ջրային ընկերության համար սակագին: (Համաձայն պայմանագրի՝ ջրի սակագինը պետք է նվազեր):
Ընդ որում, այդ հանձնաժողովը խախտեց ՀՀ օրենսդրությունը՝ անտեսելով և արհամարհելով սպառողների կողմից բարձրացրած օրինական պահանջները, այն է՝ սակագնի հիմնական բաղադրիչը հանդիսացող օգտագործված ջրի ծավալների ոչ արժանահավատ լինելու հարցը (այն հիմնված է միայն ու միայն ընկերության կողմից ներկայացրած տվյալների վրա) և ընկերության կողմից ծառայությունների ոչ պատշաճ կատարման հարցը:
Փաստորեն ստացվում է, որ Երևան քաղաքում ջրամատակարարման սակագինը որևէ կապ չունի ջրամատակարարման ծառայությունների մատուցման որակի և սպառողների պահանջների հետ: Այն կախված է ընկերության կողմից ներկայացրած սուբյեկտիվ տվյալներից և հանրային ծառայությունները կարգավորող հանձնաժողովի կամ նրա նախագահի քմահաճույքից:
Մենք արձանագրում ենք, որ հանրային ծառայությունները կարգավորող հանձնաժողովը չի իրականացնում իր գործառույթները, նրա կողմից վերը նշված ձևով ընդունած որոշումները չեն կարող նպաստել մենաշնորհային ոլորտի կարգավորմանը և բացասական ազդեցություն ունեն երկրի տնտեսության զարգացման վրա:
Հասարակական պաշտպանների միություն ԻԱՄ
Գործադիր տնօրեն
Արամ Գրիգորյան