Հայաստանում միջազգային ֆինանսատնտեսական ճգնաժամի հնարավոր ազդեցությունն ու դրա հետևանքները քննարկելու, ինչպես նաև ճգնաժամի բացասական ազդեցությունը մեղմելուն ուղղված գործողություններ նախանշելու նպատակով Policy Forum Armenia միջազգային կազմակերպությունը նախաձեռնել է բարձր ներկայացուցչական մակարդակով «Հայաստան. դիմակայելով համընդհանուր աղետին»  տնտեսագիտական ֆորում, որին մասնակցում են տնտեսագետներ Հայաստանից և արտերկրից, ինչպես նաև Հայաստանի Հանրապետության նախկին վարչապետներ Վազգեն Մանուկյանը, Հրանտ Բագրատյանը, Գագիկ Հարությունյանը, Խոսրով Հարությունյանը, Արամ Սարգսյանը և Արմեն Դարբինյանը, ով, սակայն, քննարկմանը չէր եկել։ Հրավիրվածների շարքում էր նաև ՀՀ վարչապետ Տիգրան Սարգսյանը, ով նույնպես չէր եկել։

Քննարկման ժամանակ, անդրադառնալով տնտեսական ճգնաժամի պատճառներին և դրանց հաղթահարման միջոցներին, Վազգեն Մանուկյանը նշել է, որ իր կարծիքով ճգնաժամի հիմնական պատճառներից մեկը արհեստական պահանջարկն է։ Հակառակ այն կարծիքների, թե ճգնաժամի պայմաններում Հայաստանը կարող է իր համար օգուտներ քաղել և հայտնվել շահեկան վիճակում, նա համոզված է, որ Հայաստանը դեռևս չունի այդ հնարավորությունը։

Գագիկ Հարությունյանի կարծիքով ճգնաժամը համակարգային է, և պայմանավորված է նաև ներկայիս որոշակի գլոբալ զարգացումներով։ Նրա կարծիքով Հայաստանի նման երկրները, առաջին հերթին, պետք է աշխատեն առավելագույնս խուսափել ճգնաժամի բացասական ազդեցություններից։

Բավականին հանգամանալից ելույթ ունեցավ Հրանտ Բագրատյանը՝ ներկայացնելով արևմտյան և հետսովետական երկրների յուրահատկությունները, որոնք էլ, նրա կարծիքով,  պայմանավորել են այդ երկրներում տնտեսական ճգնաժամի յուրահատուկ զարգացումը։ Նա նշեց, որ ճգնաժամն ի հայտ բերեց այն խնդիրները, որոնք արդեն իսկ գոյություն ունեին Հայաստանի ներսում։ Դրանք են՝ մոնոպոլիզացիան, պետական տեսակարար կշռի ավելացումը, 10-15 տարի շարունակ չափազանցված տնտեսական աճի ցուցանիշները և այլն։

Խոսրով Հարությունյանը համոզված է, որ ճգնաժամը կհաղթահարվի այն ժամանակ, երբ այն կհաղթահարվի ԱՄՆ-ում, իսկ Հայաստանի համար շատ կարևոր է մեղմել դրա հետևանքները։ ճգնաժամը, ըստ նրա, լավ հնարավորություն է՝ ձերբազատվելու երկրի ներսում համակարգային բնույթ ստացած արատներից։ Կարևորելով բարոյահոգեբանական մթնոլորտը՝ նա ցավով է նշել, որ չկա այն մտածողությունը, որ աշխատողի վիճակը լավ լինելու համար առաջին հերթին պետք է լավ լինի հարկատուի վիճակը։

Արամ Զ. Սարգսյանը, քաղաքականացնելով տնտեսական քննարկումներն, ասել է, որ այս իրավիճակից դուրս գալու միակ հնարավորությունը քաղաքական ելքերն են, իսկ պատճառներից հիմնականը՝ հասարակության և իշխանության փոխադարձ վստահության պակասը։