Երևանի հանրային տրանսպորտում վերահսկողության ուժեղացման և ուղևորների տուգանման գործընթացի մեկնարկի նախապատրաստական աշխատանքը ցույց է տալիս, թե ինչպես է քաղաքային իշխանությունը քաղաքացուն դիտում ոչ թե որպես սպասարկվողի, այլ որպես եկամտի աղբյուր` թալանի ու տուգանքի մատերիալ։

Զավեշտն այն է, որ մինչդեռ 17,000-ից ավել քաղաքացի իրենց ստորագրությամբ դեմ են արտահայտվել տրանսպորտի թանկացմանը` նշելով դրա սոցիալական ծանր հետևանքները և առաջարկել չթանկացնելու նախագիծ, սակայն իշխանությունը փախավ քննարկումից, որոշել է ոչ միայն անտեսել այդ նախագիծը, այլև ավելացնել ճնշումը՝ տուգանելով մարդկանց։

Սա ունի մի քանի առանցքային հետևանք.

1. Սոցիալական անարդարություն.

Տուգանքների համակարգի ներդրումը՝ առանց համակարգի բարելավման, իբրև թե կարգապահություն ապահովելու համար, իրականում սոցիալապես անապահով խավերի վրա հարված է հասցնում։ Ոչ բոլորն ունեն «վճարային քարտ» կամ մոբայլ հավելվածից օգտվելու հնարավորություն, հատկապես տարեցները կամ տեխնիկապես քիչ կողմնորոշվող քաղաքացիները։

2. Քաղաքացու կամքի անտեսում.

17,000 ստորագրությամբ նախագիծը մերժելը՝ առանց հանրային լսումների և քննարկան, խոսում է քաղաքացիական մասնակցության և ժողովրդավարության ձևական լինելու մասին։

3. Պատժիչ պետական մեքենայի տրամաբանություն.

Փոխանակ բարելավելու ծառայության որակը, ստեղծվում է հսկողության ու տուգանման մթնոլորտ։ Սա հիշեցնում է ոչ թե քաղաքացիներին աջակցող, այլ վախի միջոցով ենթարկեցնող կառավարման մոդել։

4. Համակարգը մնացել է հին, սակագինը բարձրացվել է, վերահսկումն ուժեղացվում է.Քանի դեռ տրանսպորտը շարունակում է մնալ կեղտոտ, գերբեռնված, առանց չվացուցակի և անմարդկային պայմաններում, այդ ամենի ֆոնին սակագնի բարձրացումը և հիմա էլ՝ տուգանքները, ոչ այլ ինչ են, քան բացահայտ սոցիալական անարդարություն։

«Մայր Հայաստան» խմբակցության անդամ Սոնա Աղեկյանի ֆեյսբուքյան էջից