Ադրբեջանի ղեկավարը հարցազրույց է տվել ռուսական «Russia Today» միջազգային տեղեկատվական գործակալության գլխավոր տնօրեն Դմիտրի Կիսելյովին, որտեղ նա պատասխանել է մի շարք հարցերի, որոնց մի մասը վերաբերվում է նաև Հայաստանին:

Նախ, սկսենք նրանից, որ Ալիևը, հասկանալով, թե որ լսարանի համար է հարցազրույց տալիս, հանդես է եկել ընդգծված հակաարևմտյան թեզերով:

Նա քննադատել է արևմտյան լրատվամիջոցների գործնեությունը՝ հատկապես ընդգծելով չորս լրատվամիջոց՝ The Washington Post, The New York Times, Figaro և Le Monde:

Խորամանկ Ալիևն «ընտրել էր» քննադատության համար ֆրանսիական և երկու ամերիկյան այն լրատվամիջոցներին, որոնք պայքարել են նաև Թրամփի դեմ:

Հատկանշական էր, որ Ալիևը քննադատելով ԱՄՆ-ին՝ փորձում էր այդ շարքից դուրս բերել Թրամփին:

Մասնավորապես նշելով, թե իբր՝ «... Հայաստանին ռազմական օգնություն են տրամադրել ԱՄՆ-ի սորոսական շրջանակները...»:

Պարզ է, որ Ալիևի այս ձևակերպումներն ուղղղված էին ռուսական լսարանին և Թրամփի վարչակազմին՝ կարծես ակնարկելով, որ ի տարբերություն Հայաստանի՝ հենց ինքը՝ Ալիևն է Թրամփի և Ռուսաստանի իրական դաշնակիցը:

Օգտվելով այդպիսի գաղափարական փաթեթավորումից՝ նա սկսում է արդեն կոնկրետ պահանջներով հանդես գալ Հայաստանի հանդեպ՝ կարծես ակնարկելով, որ իրականում Հայաստանը մերժում է խաղաղությունը և, այդ իսկ պատճառով, եթե բռնկվի պատերազմ, ապա դա կլինի հայերի մեղքով:

Որպես հիմնավորում, որ Ադրբեջանը խաղում է հակաարևմտյան դաշտում՝ նա մեղադրում է Հայաստանին, որն, իբր, իր սահմանին տեղակայել է ՆԱՏՕ-ի փաստացի դիտորդներին, որոնք սպառնում են ոչ միայն Ադրբեջանին:

Ավելին, Թուրքիայի հանդեպ կողմնորոշումն Ալիևը փորձում էր քողարկել նրանով, որ Ադրբեջանն, իբր, փորձում է բալանսավորված քաղաքականություն վարել Ռուսաստանի և ՆԱՏՕ-ի անդամ Թուրքիայի միջև՝ հայտարարելով, թե թուրքական ռազմակայաններ Ադրբեջանում չկան և չեն լինի:

Ալիևի բոլոր ձևակերպումների մեջ կարմիր թելով անցնում էր այն գաղափարը, որ Ադրբեջանն է տարածաշրջանային շահերը պաշտպանող, մինչդեռ Հայաստանը փորձում է ապավինել Արևմուտքին, ով տարածաշրջանից հեռու է և թշնամի է Ռուսաստանի և Իրանի համար:

Այս մանր թուրքական խորամանկությունները գործում են միայն այն պատճառով, որ Հայաստանում իշխանության ղեկին է Նիկոլ Փաշինյանը:

Սա հայ ժողովրդի ամենամեծ խայտառակությունն է: Ոչ մի թուրքական «խորամանկություն» չի գործի, եթե չլինեն դրա համար բարենպաստ պայմաններ:

Ինչո՞ւ թուրքամետ ուժերը գրավեցին Դամասկոսը: Որովհետև այդ երկրի ղեկավարը հիմնել էր պարզունակ թալանչիական համակարգ:

Ինչո՞ւ է Ալիևը կարողանում իր թեզիսները հրամցնել, քանի որ Հայաստանում իշխանության է Նիկոլ Փաշինյանը, ով վարում է բացառապես սեփական ընտանիքի շահերը սպասարկող քաղաքականություն:

Հերիք է այս շղթան գոնե մի տեղից կտրվի, և պարզ կլինի, որ ոչ մի թուրքական խորամանկություն կյանքի չի կոչվի:

Կոնկրետ Հայաստանի մասով դա նաև պարզ անվտանգության խնդիր է, առանց որի հայ ժողովուրդը չի կարող անվտանգ լինել այս տարածաշրջանում:

Սա է իրականությունը:

Դավիթ Մկրտչյան
Աղբյուրը՝ Zham.am