֊2018թ. մայիսի 9֊ին, երբ մեկնարկեց բանակցությունների տապալման գործընթացը,

֊2020թ. սեպտեմբերի 27֊ին, երբ մեկնարկեց պատերազմը և ամեն ինչ արվեց, որպեսզի մենք պարտվենք (հընթացս մերժվում էին պատերազմը կանգնեցնելու առաջարկները, որպեսզի չասեն` Նիկոլ, դավաճա՜ն),

֊2021թ. հունիսի 20֊ին, երբ խորհրդարանական ընտրություններում վերարտադրվեց պարտության ու խայտառակության դեմքը,

֊2022թ. հոկտեմբերի 6֊ին, երբ Նիկոլ Փաշինյանն Արցախը ճանաչեց Ադրբեջանի մաս։

Հիմա մենք ստիպված ենք ոչ թե զրոյական կետից, այլ մինուսից սկսել։ Պետք է կռիվ տալ արցախահայության` իր տուն վերադառնալու իրավունքի հարցը միջազգային հարթակներում օրակարգային դարձնելու համար։

«Մայր Հայաստանի» գործունեությունն այդ առումով ինտենսիվ է և գործնական։ Մենք գնում ենք այնտեղ, ուր համանման խնդիրներ կան և բարձրաձայնում ենք մեր օրակարգի մասին։ Դոնբասյան մեր այցը նույնպես այդ թեմայով է։ Մենք ռուսական լսարանին Արցախի ու Հայաստանի վերաբերյալ հարցը հնչեցնում ենք պատերազմական գոտուց, ինչն ավելի է մեծացնում լսելի և ընկալելի լինելու հնարավորությունը։