«Փաստ» օրաթերթը գրում է․ Ղրիմի կամրջի վրա տեղի ունեցած պայթյունից հետո «Վերին Լարսի» անցակետում բեռնատարների նկատմամբ վերահսկողությունը մեծացել է, ինչը լուրջ խնդիրներ է առաջացրել նաև հայ բեռնափոխադրողների համար: ԱԺ «Հայաստան» խմբակցության պատգամավոր Գառնիկ Դանիելյանը, որն անընդհատ կապի մեջ է բեռնատարների վարորդների հետ, «Փաստի» հետ զրույցում երեկ նշել է, որ այդ պահի դրությամբ միայն Վրաստանի մայրաքաղաք Թբիլիսիի մատույցներում հերթի մեջ կանգնած բեռնատարների թիվը հասել է մի քանի հազարի:

«Մարդկանց մոտ տարածված կարծիք կա, թե բեռնատարները Լարսում են կանգած, բայց իմ նշած բեռնատարները անգամ Թբիլիսի չեն հասել: Եթե երկու շաբաթ առաջ այդ բեռնատարները մի քանի հարյուր էին, հիմա, իմ վերջին տեղեկություններով, մի քանի հազարի են հասել: Կան վարորդներ, որոնք շուրջ 17 օր է՝ հերթի մեջ են, շատերն էլ ավելի երկար ժամանակահատված է, որ այնտեղ են: Խնդիրը չի լուծվում, բեռնատարների թիվը գնալով ավելանում է, իսկ բեռնատարների վարորդներին, ապրանքների տերերին ոչ մի բացատրություն չի տրվում:

Մթերքները շարունակում են փչանալ, խայտառակ պայմաններ են: Վարորդները դժգոհ են ու արդեն խնդրի լուծման հույս էլ չունեն: Նոյեմբերի 17-ին եմ կապ հաստատել իրենց հետ, ինձ ևս մեկ անգամ խնդրել են զբաղվել խնդրով, բայց պատասխանատու մարմինները որևէ բացատրություն ո՛չ ինձ են տալիս, ո՛չ էլ բեռնատարների վարորդներին: Նոյեմբերի 15ին ԱԺ իմ ելույթում նշել էի, որ էկոնոմիկայի նախարարի հետ կապ հաստատելու բոլոր փորձերն ապարդյուն են: Այդ ելույթից հետո ևս որևէ արձագանք չեղավ»,-մեզ հետ զրույցում ասաց պատգամավորը՝ նշելով նաև մեկ այլ խնդրի մասին:

«Բեռնատարները 30-օրյա ժամկետում պետք է հասցնեն անցնել ՌԴ սահմանը, բայց այդ ժամկետներն արդեն լրանում են: Այսինքն, խնդիր կա անգամ այն ապրանքների համար, որոնք արագ չեն փչանում: Հիմա բեռնափոխադրողները չգիտեն՝ ինչպե՞ս է լուծվելու այդ խնդիրը, եթե անգամ սահմանն անցնելու հույս լինի: Խնդիրները, մեծ հաշվով, բազմաթիվ են, որոնք չեն լուծվում ու հույս էլ չկա, որ կլուծվեն: Այս իշխանությունը չի տիրապետում իրավիճակին, գաղափար չունի խնդրից ու սուտ թվեր են հրապարակում»,-ասաց նա՝ շեշտելով, որ կառավարությունից որևէ մեկը չի այցելել այդ մարդկանց, ովքեր արդեն շուրջ մեկ ամիս՝ կիլոմետրերով հերթի մեջ են: Անդրադառնալով նոյեմբերի 16-ին էկոնոմիկայի նախարար Վահան Քերոբյանի այն հայտարարությանը, թե բեռնատարների թիվը 1600 է, Գառնիկ Դանիել յանը նշեց, որ հրապարակված թիվը փոքր է, իրականությունն այլ է:

Պատգամավորը նշեց, որ խնդիրը շղթայական ռեակցիայով նաև այլ շրջանակների վրա է ազդեցություն ունենում: «Քիչ չէ, որ մարդիկ վնաս են կրել, բերքը թափելու համար ևս պետք է գումար վճարեն: Միայն սա բավարար է պատկերացնելու խնդրի հրատապությունն ու լրջությունը: Նաև կան այնպիսիք, որ նախօրոք գումարներ են վճարել, ըստ որի՝ պետք է ապրանքները տանեն, հիմա փաստի առաջ են կանգնել՝ տեսնելով հսկայական հերթը, չլուծվող խնդիրը: Այսինքն, այս ամենը շղթայական բնույթ ունի, միանգամից մի քանի ուղղությամբ են մարդիկ տուժում: Տուժում է նաև գյուղացին: Նաև կապ եմ հաստատել գյուղմթերք արտադրող որոշ ընկերությունների հետ, որոնք ևս կնքված պայմանագրեր ունեն ու պետք է հասցնեն արտադրանքը պայմանագրով նախատեսված ժամկետներում տեղ հասցնել: Նրանցից շատերը խոշոր խանութների հետ պայմանագրեր ունեն, որոնք չեղարկվում են ու իրենք այս ամենի հետևանքով ոչ հուսալի գործընկեր են դառնում»,-հայտնեց Գ. Դանիելյանը:

Խնդիրը, որը շղթայական էֆեկտով ազդում է շատերի վրա, պատգամավորի խոսքով, րոպե առաջ լուծման կարիք ունի: «Մինչդեռ կառավարությունը որևէ ձևով մատը մատին չի տալիս: Իրենք պատրաստ են գնալ, մասնակցել ցանկացած հիմարության, բայց կարևորագույն հարցերը, որոնք կենսական նշանակություն ունեն մեր երկրի համար, անտեսում են: Անգամ այնքան են լկտիացել, որ բացատրություն էլ չեն ուզում տալ: Պատգամավորը զանգահարում է էկոնոմիկայի նախարարին, բայց նա չի բարեհաճում պատասխանել: Բայց ասում էին՝ «ժողովուրդը բացարձակ արժեք է», «ամեն մեկդ վարչապետ եք», «ամեն մեկդ երկրի տերն եք»: Երկրի տերերի, գյուղացու, արտադրողի հետ այսպե՞ս են վերաբերվում: Հետո էլ խոսում են ինչ-որ տնտեսական ցուցանիշներից, ինչն իրենց հետ ընդհանրապես առնչություն չունի»,-ասաց նա:

Պատգամավորի խոսքով, բացի նրանից, որ ոլորտը չեն պատկերացնում, նաև ազնվություն չունեն. «Անգամ չեն ասում, որ այս կամ այն փորձն են արել, բայց չի ստացվել, կամ որ իրենցից կախված չէ: Մի բացատրություն անգամ չկա, ինչը երկու պատճառ կարող է ունենալ: Կա՛մ թքած ունեն ամենի վրա, կա՛մ էլ չեն տիրապետում իրավիճակին, ոլորտին: Երկու դեպքում էլ ձախողման ամբողջ պատասխանատվությունն իրենք են կրում: Ես հետամուտ եմ լինելու, որ այս ամենի պատասխանատուներն անգործության համար պատասխանատվություն կրեն: Փաստացի հանցավոր անգործություն են ցուցաբերում»: