Շատերը նկատեցին, որ Մադրիդյան սկզբունքների վերաբերյալ հարցը, որը հնչեցվեց երեկ, նախօրոք նախապատրաստված էր: Դա այն առիթը պիտի հանդիսանար, որ Նիկոլ Փաշինյանը հանդես գար նոր հայտարարություններով: Այս անգամ, նա փաստացի խոստովանեց, որ «Արցախն Ադրբեջան է և վերջ» թեզը: Մնացածը, երբ նա սկսեց իր հերթական մեղադրանքները առ ՀՀ երկրորդն նախագահ Ռոբերտ Քոչարյան և ՀՀ երրորդ նախագահ Սերժ Սարգսյան, լիրիկայի ժանրից էին: Նույնիսկ հանրության ամենաթերզարգացած հատվածի համար էր պարզ, որ Նիկոլ Փաշինյանի «քննադատությունները» նախկինների հասցեին ունեին արդարանալու նպատակ, թե իբր «Արցախը Ադրբեջանի կազմում, հաստատել է ոչ թե ինքը՝ Փաշինյանը, այլ նախկին նախագահները»:

Բայց միայն Արցախով չսահմանափակվեց Փաշինյանը իր դատողություններում: Նա Հայաստանի ապագա հնարավոր կործանման հիմնավորման հիմքը փորձեց դնել, որպեսզի այս հարցում էլ մեղքը գցի նախկինների վրա:

Իսկ թե ինչո՞ւ նա հայտարարեց, որ «Հայաստանը Ադրբեջանի մաս է» ձևակերպումը՝ այդքան էլ լեզվի սայթակում չէր, և ինչ նկատի ուներ նա, այդ արտահայտությունը անելով, դա բոլորովին նոր խոսույթ է, ինչի մասին նա պատրաստվում է խոսել մոտ ժամանակներս: Նրա իրական բոլոր նպատակների և գործողությունների մասին կխոսենք մեկ այլ անգամ: Միայն սահմանափակվենք նրանով, որ Փաշինյանը միայն Արցախով չի սահմանափակվելու, և հայ հանրությունը մոտ ժամանակներս կհամոզվի դրա մեջ:

Սա է իրականությունը:

Դավիթ Մկրտչյան

Աղբյուրը՝ zham.am