Հայաստանը մի երկիր է, որի նախագահին ոչ մի հայաստանցի չի ճանաչում...ու ցավն էնա, որ չի էլ ուզում ճանաչի...

Երևանը մի մայրաքաղաք է, որի բնակիչները չեն ճանաչում քաղաքապետին, նույնիսկ անունը չեն հիշում...

Կալավանցի մի գյուղացի, որն իր տունը հյուրատուն էր դարձրել մի 3 տարի առաջ, հիմա դառնում է Սյունիքի մարզպետ, Սյունիքի, որը Հայաստանի համար ռազմավարական նշանակության սահմանային մարզ է...եկեք խոստովանենք, որ հյուրատուն կառավարելն ու մարզ կառավարելը տարբեր բաներ են...

Դե պառլամենտական Հայաստանի պառլամենտի նախագահի անձից չխոսեմ, թե չէ կլինեն ակվարիումներում պարեր, Արմենիա թիվիում լատինո ու ֆիլմեր, ֆիլմեր ֆիլմեր...

Ցանկը շատ երկար է՝ Լուսավորի կոֆե դնող Արփի, արծաթ ծախող Քիսո, ՀԺ-ի պահակ աներձագ....

Բայց դե ձուկը գլխից է հոտում, ասա՝ ով է ղեկավարը, ասեմ՝ ով է նրա թիմը...

Լրիվ Խորենացու «Ողբ» կամ Աբովյանի «Վերք Հայաստանի» վիճակա...

Անահիտ Սարգսյանի ֆեյսբուքյան էջից