Այս ամենը եղավ նաև այն ֆոնին, որ հասարակության շատ լայն շերտեր չհասկանալով (կամ լավ էլ հասկանալով) եղելությունը՝ քար լռություն էին պահպանում այս աղետից հետո։ Նայեք Հայաստանի ակադեմիական դաշտին, արվեստի ներկայացուցիչներին, սպորտսմեններին, զինվորականներին, IT սեկտորի աշխատակիցներին, որոնց համար Նիկոլը պիտի «нерукопожатный» լիներ։ Բայց նման բան չկա։ Թվարկվածներից շատերն դեռ մի բան էլ սատարում են Նիկոլին։

Կատարվածը աղետ է ու այն շարունակվում է (տես Էրդողանի շանտաժը Հայաստան պետության դեմն ուղղված), իսկ մենք քննարկում ենք՝ ով առաջինը ասաց, որ «Նիկոլը պիտի գնա» կամ, որ «Նիկոլը սեպտեմբերի 21-ը չնշեր, իրեն կասեին դավաճան, ուստի լավա անում, որ գունագեղա անում»:

Մենք հասել ենք մի կետի, երբ թուրքը մեզ ասում է, որ «պիտի միջանցք տրամադրեք», ռուսն էլ ի պատասխան ասում է՝ «չի լինի նման բան», իսկ Նիկոլի մամուլի խոսնակն էլ ասում է, որ իրենք պատրաստ են շփումների թուրքերի հետ։

Ուշադիր դիտեք։ Նման բան միգուցե չեք տեսնի ապագայում ՝ պետության ինքնասպանություն։ Ու ինքնասպանություն՝ «վերնախավի» փտախտի ակտիվ փուլում։