Սա Հանրապետության հրապարակն է...չէ, եկեք այսպես գրեմ...Սա շինհրապարակի վերածված Հանրապետության հրապարակն է։ Հսկայական բեմ են կառուցում։ Եվ այս ամենին նայելով հայտնի կինոյից հարցն է գալիս մտքին. «А что празднуем то, товарищи?»։ Այս մեկ տարվա ընթացքում մի քանի բան տեղի ունեցավ՝

-նոյեմբերի 9-ին կապիտուլյացիոն ակտ ստորագրեցինք,

-հազարավոր զոհեր ունեցանք,

-կորցրեցինք մեր սիրտը՝ Արցախը,

-կորցրեցինք մի շարք էներգետիկ հանգույցներ,

-թշնամին մտել է ՀՀ սահմաններից ներս, դիրքավորվել ու չի պատրաստվում գնալ,

-մենք մի շարք բնակավայրեր հանձնեցինք թշնամուն (ու թշնամին դրանով չի սահմանափակվում),

-հայտարարեցինք, որ, դե ֆակտո, ի վիճակի չենք պաշտպանել մեր սահմանները, թող գան ուրիշները պահեն,

-թշնամին կառուցեց մեզ ծաղրող պուրակ,

-տնտեսական իրավիճակը շարունակում է ծանր մնալ, ներդրումներ մեծ հաշվով չկան,

-ամեն օր նոր պատերազմի սպառնալիքներ ենք ստանում մեր ոչ բարով-խերով հարևանից։