Ծավալուն հարցազրույցի մեջ իրեն գիտնական ու մտավորական համարող այս անասունը խոսում է Հյուսիսային պողոտայի կառուցման ժամանակ մարդկանց փոխհատուցման թերացումներից (շատ ցավալի պրոբլեմ է գտել), ասում է՝ ո՞ւմ էր պետք այդ պողոտան, մարդկանց թողեցիք անտուն... Խոսում է ընդդիմադիրների մասին՝ ասելով, թե նրանց նպատակը միայն իշխանությունն է, հետո գովում է հայրենավաճառ Վիժվածքին, խոսում է մտավորականությունից, քաղքենիներից, հեռուստալեզվից... և, ուշադրություն, ՈՉ ՄԻ ԲԱՌ՝ Արցախի, բերդաքաղաք Շուշի եղերական հանձնման, 35.000 տարագիր արցախցիների (դե, Հյուսիսային պողոտայի բնակիչների հարցն է սրան հետաքրքրում), հազարավոր զոհերի, վիրավորների, Սյունիքի ռազմավարական դիրքերը, ճանապարհը 《բանավոր ըմբռնմամբ》 թշնամուն հանձնելու, թուրքին Գեղարքունիքի գյուղեր բերելու, երկիրը աղետի առաջ կանգնեցնելու, պետականությունը կործանելու մասին...

Ըստ այս անասունի, եթե առայժմ մարդկանց ստամոքսը կուշտ է, գները զգալի չեն թանկացել, դրամը հարաբերական կայուն է, ուրեմն բոլոր նրանք, որոնք բողոքում են 《այս վիճակից》, եսիմ ով են...

Մի բան ճիշտ է ասում այս անասունը, այն, որ մտավորականություն չկա այսօր։

Այո, ճիշտ է ասում, եթե իր պեսն է մտավորականը, ով հայրենավաճառ վիժվածքին բարոյական, վեհ, ազնիվ է համարում, այն էլ՝ հայրենիքի, բանակի, պետականության կործանման այս աղետալի օրերին, ուրեմն չկա' մտավորական։