նիկոլի լկտիությունը հասել է իր գագաթնակետին: Բանական հատկանիշներից զուրկ այդ մոլագարը համառորեն երկիրը տանում է դեպի ներքին ու արտաքին բախումների: Նրան կանգնեցնելու տարբերակը մեկն է՝ հեռացնել, ապա՝ մեկուսացնել ցանկացած ճանապարհով...

Մեկուսացնել, քանզի հանրային հարաբերություններում այդ տականքի հետագա մասնակցությունը հղի է ավելի սարսափելի հետևանքներով, քան արդեն ունենք... Ներհայկական անտրամաբանական զարգացումների արդյունքում մենք տարածաշրջանային երբեմնի գործոնից վեր ենք ածվել այլոց գրպանի մանրադրամի, որն ով ինչպես ուզում, այնպես էլ օգտագործում է...

Օգտագործում է անխնա, առանց հաշվի առնելու հայկական Ես-ը... Եվ այդ ամենը մեկի պատճառով... Հայը կորցրել է ինքնատիրապետումը և մոլորյալ հոտի նման գնում է այնտեղ, որտեղ նրան տանում է սրբություն չունեցող Հայոց բոլոր ժամանակների թիվ մեկ ինքնամոռաց տականքը... Ժո՜-ղո՜-վու՜րդ, սա իրոք, գերեզմանափոր է...

Մեր եղածի ու չեղածի գերազմանափորը, որը հանուն իր անձնականի (իսկ իականում, հանուն ոչնչի) պատրաստ է թաղել այն, ինչն արժանապատիվ հայի համար ոչ միայն արժեք, այլև ապրելու իմաստ է...

Սենոր Հասրաթյանի ֆեյսբուքյան էջից