Միայն «Ապագա կա» կարգախոսի համար ՔՊ-ին ոչ միայն չի կարելի ընտրել, այլ որպես հանցագործ կառույց՝ պետք է արգելել
Միայն «Ապագա կա» կարգախոսի համար ՔՊ-ին ոչ միայն չի կարելի ընտրել, այլ որպես հանցագործ կառույց՝ պետք է արգելել։ Նման պրակտիկա կա Թուրքիայում, երբ ժամանակին որոշ կուսակցությունները լուծարվում էին, իսկ կուսակցության անդամներին տարիներով արգելում զբաղվել քաղաքական եւ հանրային գործունեությամբ։ Հանցագործ կառույցի մասին օրենք կա նաեւ Միացյալ Նահանգներում ու դատապարտվում են կառույցի բոլոր անդամներն՝ առանց հաշվի առնելու նրանց անձնական մեղսագործության չափը։
Հիմա գանք այդ կարգախոսի ուղերձին։ Փաստորեն այդ կարգախոսով կասկածի տակ է դրվում Հայաստանի ապագան, այսինքն՝ գոյության հեռանկարն, ու փորձում են համոզել, որ հույս կա, որ ապագա ունենանք, այսինքն մխիթարում են, որ շատ չհուսահատվենք։ Ու այդ կասկածը հանրության մեջ տարածում է իշխող կուսակցությունը, որն ըստ դիրքի գիտի իրերի իրական վիճակը։
Պարզ է չէ, որ մենք չենք կարող կարգախոս վերցնել մի բան, ինչն ինքնիստինքյան կա, այլ վերցնում ենք մի բան, ինչը ցանկանում ենք որ լինի, այսինքն դրա լինելությունը հարցականի տակ է, մենք էլ կոչ ենք անում դրան հավատալ ու աշխատել այդ ուղղությամբ։
Նման կարգախոսը հուսալքության եւ արտագաղթի տրամադրություններ է տարածում։
Միայն «Ապագա կա» կարգախոսի համար ՔՊ-ին ոչ միայն չի կարելի ընտրել, այլ որպես հանցագործ կառույց՝ պետք է արգելել
Միայն «Ապագա կա» կարգախոսի համար ՔՊ-ին ոչ միայն չի կարելի ընտրել, այլ որպես հանցագործ կառույց՝ պետք է արգելել։ Նման պրակտիկա կա Թուրքիայում, երբ ժամանակին որոշ կուսակցությունները լուծարվում էին, իսկ կուսակցության անդամներին տարիներով արգելում զբաղվել քաղաքական եւ հանրային գործունեությամբ։ Հանցագործ կառույցի մասին օրենք կա նաեւ Միացյալ Նահանգներում ու դատապարտվում են կառույցի բոլոր անդամներն՝ առանց հաշվի առնելու նրանց անձնական մեղսագործության չափը։
Հիմա գանք այդ կարգախոսի ուղերձին։ Փաստորեն այդ կարգախոսով կասկածի տակ է դրվում Հայաստանի ապագան, այսինքն՝ գոյության հեռանկարն, ու փորձում են համոզել, որ հույս կա, որ ապագա ունենանք, այսինքն մխիթարում են, որ շատ չհուսահատվենք։ Ու այդ կասկածը հանրության մեջ տարածում է իշխող կուսակցությունը, որն ըստ դիրքի գիտի իրերի իրական վիճակը։
Պարզ է չէ, որ մենք չենք կարող կարգախոս վերցնել մի բան, ինչն ինքնիստինքյան կա, այլ վերցնում ենք մի բան, ինչը ցանկանում ենք որ լինի, այսինքն դրա լինելությունը հարցականի տակ է, մենք էլ կոչ ենք անում դրան հավատալ ու աշխատել այդ ուղղությամբ։
Նման կարգախոսը հուսալքության եւ արտագաղթի տրամադրություններ է տարածում։
Ստեփան Դանիելյանի ֆեյսբուքյան էջից