Ասում են` էշը որ էշ է, երկրորդ անգամ նույն ցեխը չի մտնում։

Կապիտուլյանտ վիժվածքը մի էշի չափ էլ չկա` անընդհատ ոտով-գլխով խրվում է իր լեզվական արտաթորանքների կեղտափոսը, մեկից դուրս չեկած` մինչև կոկորդը ընկղմվում մյուսի մեջ, բայց չի խրատվում...

Եթե հիշում եք, Ռոբերտ Քոչարյանը սրան դատի տվեց Փարիզում հայ համայնքի հետ հանդիպման ժամանակ իր հասցեին «ափռ-ցփռ» դուրս տալու համար, բայց զազրախոսն էժան պրծավ` դատարանում «սուխոյ ատկազ» եկավ, թե` Քոչարյանին նկատի չունեի, ինձ համար էշ-էշ դուրս էի տալիս...

Երկրորդ անգամ Քոչարյանը գերագույն անմեղսունակին դատի տվեց նրա համար, որ կորոնավարակի «վերելքի» օրերին դռնեդուռ ընկած`«այո» քարոզելու և բուկլետներ բաժանելու արանքում «կլյաուզա էր անում» երկրորդ նախագահի վրա` դնդնացնելով իր սիրելի մուղամը որևէ կոնկրետ փաստով չհիմնավորված առասպելական «ալան-թալանի» մասին։ Վերջերս, դատարանում` իր ներկայացուցչի միջոցով, էլի փորձեց թքածը լիզել, թե` ничего личного. բան է, ասել եմ` «քաղաքական հայտարարություն եմ արել», ի՞նչ եք քթիմազություն անում... Զազրախոսի «ատմազկան» չընդունվեց հայցվոր կողմից, ու դատավորը հետաձգեց նիստը` թույլ տալով էլի մի քանի ամիս, գոնե մինչև ընտրություններ, «պահել դեմքը»։

Հիմա հողն այրվում է ոտքերի տակ`Ռոբերտ Քոչարյանի վարկանիշը ընտրություններից առաջ օր-օրի բարձրանում է, իրենը` ժամ առ ժամ իջնում, ու նորից ձեռքը գցել է Հոկտեմբերի 27-ի փրփուրներին. ընտանեկան թերթի փոշոտված արխիվներից հանել է իր թխած մատերիալը 27-ի «քոչարյանական հետքի» մասին, որ 20 տարի շարունակ փութաջանորեն շահարկում էր` պնդելով. հանցագործությունը չի բացահայտվի, քանի դեռ «սերժաքոչարյանական ռեժիմը» չի հեռացել։

«Սերժաքոչարյանական ռեժիմը» երեք տարի է` չկա, իրավիճակի տերն ինքն է` իր անձնական օգտագործման գործիք ԱԱԾ-ով, ՀՔԾ-ով, քննչական կոմիտեով, գլխավոր դատախազի տնազ արթուրդավթյանով և բազմակի օգտագործման գործիք գործ տվող դասալիք պատգամավորով, բայց Հոկտեմբերի 27-ի «բացահայտումից» ձեն-ձուն չկա։ նաիրի հունանյանին մշակելու և ազատություն դիմաց Քոչարյանի դեմ սուտ ցուցմունք կորզելու սցենարը չաշխատեց, ԲԴԽ նախագահի աշխատասենյակը զավթած նախկին զինդատախազը, որ խոստանում էր պաշտոնաթողությունից հետո սարեր շուռ տալ` ասել ճշմարտությունը 27-ի մասին, բերանը ջուր է առել, չի խոսում։

Ստիպված` մեյդան է հանել «Մեղրին տալու փաստաթուղթը», որ իր քաղաքական պապայի` Տեր-Պետրոսյանի փոխանցմամբ 2008թ. հենց ինքն էր դրել շրջանառության մեջ, որպես «անհերքելի ապացույց», որ Քոչարյանն ուզում էր Մեղրին փոխանակել «նախկին ԼՂԻՄ-ի, Շուշիի և Լաչինի» հետ (սրանց կարճ խելքով` Շուշին նախկին ԼՂԻՄ-ի մաս չէր կազմում), Վազգեն Սարգսյանը և Կարեն Դեմիրճյանը կտրուկ դեմ էին «բարտերային» այդ գործարքին, դրա համար էլ սպանվեցին։

Համենայն դեպս, այդպես են կարծում ՀԺ-ին մոտ կանգնած «որոշ վերլուծաբաններ» և տարած-հետ բերած ասֆալտի գեներալը` պաշտպանության նախարար չեղած սուպերվաղարշակ հարությունյանը, որ շատ զարմանալի հանգամանքների բերումով ավելի շուտ էր իմացել ահաբեկչության «արդունքների»` Վազգեն Սարգսյանի, Կարեն Դեմիրճյանի և մյուսների սպանված լինելու մասին, քան դրա գլխին կանգնած լինելու մեջ «կասկածվող» Ռոբերտ Քոչարյանը։

Սուպերվաղարշակն այդ մասին պատմում էր ինքնագոհ ժպիտով. իբր ես Գորիսում`րոպեներ անց գիտեի, ինչ է եղել, իսկ հանրապետության նախագահն ուղտի ականջում քնած էր`բանից «բեխաբար», ԱՄՆ պետդեպի ներկայացուցչի հետ քննարկում էր Ղարաբաղի հարցը։ Վազգեն Սարգսյանին էլ, ի դեպ, խնդրել էր մնալ` չգնալ կառավարություն-ԱԺ հարցուպատասխանին, վարչապետն ասել էր` չէ, գնամ, «բիձեն կնեղանա»...

Իսկ թե ինչու, ձեռքի տակ նման «սպանիչ փաստեր ու փաստարկներ» ունենալով, մատը մատին չխփեց` չվերաբացեց Հոկտեմբերի 27-ի գործը, այլ մնաց Մարտի 1-ի փուչիկի հույսին և հայտնվեց ծիծաղելի վիճակում, ի՛նքը գիտի։

Մեկ էլ` Քոչարյանից ընդմիշտ վառված իր դավաճանախմբի անդամները...

Լիլիթ Պողոսյանի ֆեյսբուքյան էջից