Առաջին ագամ հայ ժողովրդին հաջողվեց համոզել միջնորդներին, որ Արցախը պետք է իրավունք ստանա դուրս գալ ադրբեջանի կազմից. ինչի հնարավորությունն այդպես էլ չունեցան ո‘չ Աբխազիան, ո‘չ Հարավային Օսեթիան, ոչ Մերձդնեստրը: Ընդունելի դարձավ հանրաքվեով Արցախի՝ Ադրբեջանի կազմից դուրս գալու գաղափարը: Սկսեցին խորհրդակցությունները ա‘յս կետից:Այդպիսի իրավունք հետխորհրդային տարածքում կարողացան ստանալ միայն Արցախն ու Կոսովոն: Այս առումով, մանավանդ, եթե հաշվի ենք առնում՝ որտեղից բանակցային տրանսֆորմացիան ուր հասավ, Ռոբերտ Քոչարյանի ջանքերն անգնահտելի են:

Այդուհանդերձ, արձանագրել է պետք, որ իր ժողովրդին Ռոբերտ Քոչարյանը չկարողացավ ճիշտ ու հետևողականորեն բացատրել այս հաջողության արժեքը, ինչը հետագայում հիմք դարձավ, որ ուղեղլվացքային տեխնոլոգիաներն՝ ուղղված նրա ու նրա տարած հսկայական աշխատանքի դեմ, նեոլիբերալ ուժերին հաջողվեց աշխատեցնել:

Ժողովուրդը երբևէ բանակցային այս ընթացից պատշաճ ու ՄԱՏՉԵԼԻ ձևով չիրազեկվեց, կոնկրետ լոբինգային աշխատանք այս առումով չէր տարվել, և այս պատմական հաջողությունները հասարակության ուղեղում հավուր պատշաճի չէին մեխվել՝ դառնալոու նրանց սեփականույունն առանց նախապայմանների, և մարդկանց գլուխներում այդ բաց տեղը շուտով գալու էին լրացնելու նեյրոլինգվիստիկ այնպիսի կեղծօրակարգային, թրքածրագիր, բրիտանամետ արտահայտություններ, ինչպիսին «Մեղրին ծախել է», «Շուշին տվել է», «թալանչի», «ռեժիմ» և այլ հայակործան գաղափարներ, որոնք աշխատեցին մինչև 2018-ը, երբ բարդագույն ջանքով ձեռք բերված խաղաղությունից թմրած ազգը մոռացավ՝ ով է Ռոբերտ Քոչարյան առաջնորդն ու հավատաց հոկտեմբերի 27-ի, մարտի-1-ի առասպելներին, որոնք էլ հայամետ պետություն կերտած և խաղաղություն ձեռք բերած ու Ղարաբաղի հարցը լուծելու ճանապարհին կանգնած Ռոբերտ Քոչարյանի կերպարային նսեմացման միջոցով հասցրին երկիրը գունավոր հեղաշրջմանն ու մեգապառակտմանը, ինչի հետևանքով Հայաստանը կանգնեց բնաջնջման եզրին:

Գոհար Սրապիոնյանի ֆեյսբուքյան էջից