1. արձանագրում է, որ իր ղեկավարած Հայաստանն այլևս չի կարողանում պաշտպանել սեփական սահմանները,

2. խոստովանում է, որ հայկական բանակ փաստացի գոյություն չունի,

3. մեր երկրի անվտանգության ապահովումը հանձնում է այլ պետություններին և ձեռքերը լվանում է Հայաստանի տարածքային ամբողջականության, սահմանների անձեռնմխելիության ապահովման ֆունկցիայից,

4. մոռացության է տալիս գերիների հարցը (այդ թվում 6 նոր գերիների հարցը),

5. փորձում է իր «խաղաղասիրությամբ» և ինքնանվաստացմամբ հանգստացնել Ադրբեջանին ու դրա հետևում կանգնած Թուրքիային, բայց բերելու է նվաստացում և պատերազմ,

6. Արցախը հանձնելուց հետո Հայաստանը դարձնում է միջազգային խոշոր խաղացողների մրցակցության թատերաբեմ և դնում մեր երկիրն աշխարհաքաղաքական խաղերի զոհասեղանին,

7. վերջ է դնում Հայաստանի ինքնիշխանությանը և ապավինում դրսի ուժերին,

8. բացահայտորեն վարում է հակառուսական քաղաքականություն՝ վերջնականապես փլուզելով հայ-ռուսական ռազմաքաղաքական հարաբերությունները,