Իմքայլական պատգամավոր Բաբկեն Թունյանն ասում է, թե իր, իր գործընկերների խիղճը մաքուր է, եւ որ տուն է գնում, գլուխը հանգիստ խղճով դնում է բարձին։ Հասկանո՞ւմ եք՝ ինչ է ասում։ Կառավարող ուժի խորհրդարանական խմբակցության պատգամավորն ասում է, որ իր խիղճը հանգիստ է, եւ որ գիշերն առանց ուֆ անելու քնում է։

Շուշին եւ Հադրութը հեչ, մեր լույս հինգ հազար տղերքը հեչ, փլուզած տնտեսությունը հեչ, 35 հազար անտուն մարդիկ հեչ, կորոնավիրուսից, ավելի ճիշտ ապիկար քաղաքականության պատճառով կորոնավիրուսից մահացած չորս հազարից ավելի մարդիկ հեչ։ Բաբկենի ու իր գործընկերների խիղճը հանգիստ է։ Նրանք գիշերները անհոգ մանկան նման քնում են։ Ոչինչ, որ տասը հազարին մոտ ծնողները, որոնց որդիները զոհվեցին, որ նաեւ Բաբկենի երեխաներն անհոգ ապրեն, կես տարուց ավելի է գիշերը չեն քնում։ Բաբկեն, սխալվում ես. թե՛ երեխաներդ, թե՛ թոռներդ իմանալով, որ նիկոլի կողքին ես եղել, մեղմ ասած, ամաչելու են։ Ամաչելու են նաեւ քո էս ելույթի համար։ Ասելու են՝ այ հեր, որ Աբգարը, Հայկազը, Արգամը, Վարդանը, Գոռը, Սարոն, Դավոն, Կարենը, հազարավոր մյուս տղերքը ձեր տխմար քաղաքականության պատճառով զոհվել էին, քո խիղճը ոնց էր մաքուր ու ոնց էիր հանգիստ քնում։ Բաբկեն, Բաբկեն։ Ես էլի չեմ քնելու, ու անելու եմ ամեն ինչ, որ Հայաստանում այլեւս երբեք ձեր նման իշխանություն չլինի, որ 18 տարեկանները չզոհվեն, որ գյուղերը չավերվեն, քաղաքները թշնամուն չհանձնվեն։