Ամեն անգամ, երբ կապիտուլյանտը հայտարարում է, որ «Հայաստանում ապագա կա՛», ուղիղ իմաստով դա նշանակում է, որ Հայաստան չի լինելու
Ամեն անգամ, երբ կապիտուլյանտը հայտարարում է, որ «Հայաստանում ապագա կա՛», ուղիղ իմաստով՝ դա նշանակում է, որ Հայաստան չի լինելու։ Այնպես, ինչպես Արցախը՝ Հայաստա՛ն էր և վերջ (տեսանք, ինչ եղավ)։
Ինչպե՞ս կարող է երկիր կործանած, մատաղ սերունդը դավադիր պատերազմում զոհած, ժողովրդի անվտանգությունը գետնով տված, Հայրենիքի մի մասը թշնամուն հանձնած մեկը՝ խոսի երկրի ապագայից։ Միայն հիմարներն ու մազոխիստները կարող են հավատալ աշխարհահռչակ կապիտուլյանտի խոսքերին։
Նախ հրաժարվել է պետք Հայաստանի ապագան կործանող գործիքակազմից, հետո միայն մտածել Հայաստանի ապագա կերտելու մասին։
Հայաստանն ապագա անշուշտ ունի՛, և լա՛վ ապագա պետք է ունենա։ Բայց դրա հետ ի՞նչ կապ ունի պոպուլիստ, դիլետանտ, քաղաքականապես տգետ ու պետական դավաճանության մեջ կասկածվող նիկոլիզմը։
Ամեն անգամ, երբ կապիտուլյանտը հայտարարում է, որ «Հայաստանում ապագա կա՛», ուղիղ իմաստով դա նշանակում է, որ Հայաստան չի լինելու
Ամեն անգամ, երբ կապիտուլյանտը հայտարարում է, որ «Հայաստանում ապագա կա՛», ուղիղ իմաստով՝ դա նշանակում է, որ Հայաստան չի լինելու։ Այնպես, ինչպես Արցախը՝ Հայաստա՛ն էր և վերջ (տեսանք, ինչ եղավ)։
Ինչպե՞ս կարող է երկիր կործանած, մատաղ սերունդը դավադիր պատերազմում զոհած, ժողովրդի անվտանգությունը գետնով տված, Հայրենիքի մի մասը թշնամուն հանձնած մեկը՝ խոսի երկրի ապագայից։ Միայն հիմարներն ու մազոխիստները կարող են հավատալ աշխարհահռչակ կապիտուլյանտի խոսքերին։
Նախ հրաժարվել է պետք Հայաստանի ապագան կործանող գործիքակազմից, հետո միայն մտածել Հայաստանի ապագա կերտելու մասին։
Հայաստանն ապագա անշուշտ ունի՛, և լա՛վ ապագա պետք է ունենա։ Բայց դրա հետ ի՞նչ կապ ունի պոպուլիստ, դիլետանտ, քաղաքականապես տգետ ու պետական դավաճանության մեջ կասկածվող նիկոլիզմը։
Արտակ Զաքարյանի ֆեյսբուքյան էջից