ՀՀ 1-ին նախագահը հրաժեշտ տվեց պաշտոնին արցախյան հարցում զիջողական մոտեցումների պատճառով։ Սակայն 1998թ.-ին Հայաստանը դեռ զավթված չէր օտարերկրյա գործակալական ցանցի կողմից և պետությունը՝ դիմադրողականության ֆունկցիայի շնորհիվ, կարողանում էր դիմակայել արտաքին մարտահրավերներին։

2008թ.-ին պետության զավթման ձախողված փորձից հետո, 2018թ.-ին գլոբալիստները վերջապես հասան իրենց նպատակին՝ իրենց գործակալին Հայաստանի ղեկավար կարգելով։

Գարշահոտություն տարածող դիակը, մեկնարկելով քարոզարշավը, իր ելույթի հիմնական թեզ էր ընտրել տարածաշրջանային կոմունիկացիաների ապաշրջափակման հարցը՝ պնդելով, որ այն շահավետ է բոլոր կոմերի համար։

նիկոլն ուղիղ տեքստով հայտարարեց, որ Հայաստանի խնդիրները բացառապես կապված են տարածաշրջանում որպես թշնամի ընկալվելու փաստի հետ, ուստի անհրաժեշտ է փոխել այդ կարծրատիպը։

Բնականաբար, մարզերում «նիոլին դիմավորողներից» քչերն են գիտակցում, որ պոպուլիզմով համեմված հակահայկական այս թեզը ծնունդ է առել Թուրքիայում։

Եթե այա ամենին ավելացնենք գործող ռեժիմի կողմից Արցախը մոռացության տալու փաստը, ապա պատկերն ավելի ամբողջական է դառնում։

Թուրքիայի նախագահի՝ Հայաստանում արտահերթ ընտրությունների անցացման գաղափարը ողջունելու փաստը և գործնականում մեկնարկած «ժողովուրդների համերաշխության» թեզը փաստում են հասարակությանը «նոր» տեսակի հարաբերություններ հրամցնելու փորձերի մասին, ինչն անշուշտ ուղղեկցվելու է հայկական հարցի և պահանջատիրության ժխտմամբ։

Ռուսական և իրանական գործոնն է առայժմ զսպում և վիժեցնում կործանարար այս պրոցեսը, հակառակ դեպքում օտարերկրյա գործակալը վաղուց իրականացրած կլիներ՝ իշխանական աթոռի գին արժեցող հանձնարարությունը։