Այս ամենը մեզ մոտեցնում է միջինասիական կամ աֆրիկյան ամենածանր բռնակալության մակարդակին։ Մեկ մարդու տեղաշարժի համար դիպուկահարներին ժողովրդի վրա ուղղելը դրա ամենացայտուն արտահայտությունն է։ Ընդ որում, ակնհայտ է, որ դա արվում է ոչ թե անվտանգության նկատառումներից ելնելով, այլ հոգեբանական ճնշում գործադրելու նպատակով։ Հակառակ պարագայում այդ դիպուկատավարները կդիրքավորվեին աննկատ, որը բնութագրական է դիպուկահարին։ Սրա նպատակը մեկն է՝ վախեցնել խաղաղ հավաքի մասնակիցներին։

Այս պարագայում խոսել ինչ-որ կոնկրետ իրավախախտման մասին, կարծում եմ, միամտություն է, քանի որ մենք ընկղմված ենք ինստիտուցիոնալ բռնապետության մեջ։ Մենք ապրում ենք, նախադեպը չունեցող միջավայրում, որտեղ ամեն ինչի նպատակը մեկ մարդու ճարպոտ հետույքը աթոռի վրա պահելն է։ Ինձ հատկապես հիասթափեցնում է <<իրավապահների>> ցանկասիրությունն այդ հարցում։

Լավ, ընդունեցինք ի գիտություն, որ ճարպոտ հետույքի սեփականատերը հակապետական իմբեցիլ է, բա դո՞ւք տղե՛րք, էս ի՞նչ եք անում, ո՞նց է ստացվում այս ամենը, չե՞ք ամաչում այդ զենքի համար, որը ուղղել եք այդ թվում ձեր համար պայքարի ելած մարդկանց վրա։

Վաղ թե ուշ ձեր կողմից պաշտպանվող խավարամիտ դավաճանը թռնելու է, իսկ դուք առերեսվելու եք ձեր գարշելի քայլի հետ, ու գալու է հատուցման ժամանակը, անպայման գալու է իրավական պետությունը՝ իր ողջ գործիքակազմով։

Ալեքսանդր Կոչուբաևի ֆեյսբուքյան էջից