Երրորդ հանրապետության տարիներին եղած գրեթե բոլոր հանրահավաքներին ներկա եմ եղել որպես դիտորդ–հետազոտող: Այո, որպես դիտորդ–հետազոտող, քանի որ դրանցից և ոչ մեկը չի հմայել ինձ ու բոլորը համարել եմ թերմտածված: 2018–ինը՝ հատկապես:

Ու հանրահավաքային դիտարկումի իմ փորձն ինձ օժտել է հրապարակի էներգետիկան գրեթե անսխալ գնահատելու հատկությամբ:

Երրորդ հանրապետության պատմության մեջ առաջին անգամ հրապարակի էներգետիկան մաքուր էր՝ ծնված երկրի հանդեպ ունեցած անկեղծ անհանգստությունից: Իրավունք չունենք քամուն տալ մաքրամաքուր այդ էներգետիկան. ամենը պիտի արվի այն պահպանելու, զարգացնելու, նորանոր շերտերի դրանով վարակելու համար: Միայն այդ դեպքում կհաղթահարենք այս վիճակն ու կունենանք ազգային վերելք:

Արծրուն Պեպանյանի ֆեյսբուքան էջից