Հարցազրույց ԱԺ պատգամավոր Վարդան Խաչատրյանի հետ

–Ինչպե՞ս եք գնահատում Լևոն Տեր–Պետրոսյան–իշխանություն երկխոսությունը, ինչի՞ այն կհանգեցնի։

–Մենք տեսանք, որ իշխանությունները որոշակի պայմանավորվածությունների են գնացել և իրականացնում են ինչ–որ բաներ, բայց թե ինչի՞ դա կհանգեցնի, այսօր բավական դժվար է ասել, որովհետև  բոլոր տեսակի փոփոխություններն այսօր տնտեսական առումով ընթանում են, մեղմ ասած, չլավացող, այսինքն՝ դեպի դրականը զարգացում չունեցող ֆոնի վրա։ Այս տեսակետից շատ դժվար է ասել, թե երբ և ինչպիսի տեղաշարժեր, ինչպիսի անցումներ ու հնարավոր ցնցումներ կարող են ի հայտ  գալ, և այդ առումով դժվար եմ պատկերացնում։ Դա լաբորատոր իրավիճակ է, որտեղ փակ երկու  ուժեր  գալիս են ինչ–որ պայմանավորվածությունների և իրականացնում ինչ–որ փոփոխություններ։

–Իսկ ընդհանրապես Լևոն Տեր–Պետրոսյանի  առաջարկն ինչպե՞ս եք գնահատում, եթե հաշվի առնենք, որ երեք տարի առաջ իշխանությունները երկխոսության առաջարկ արեցին, բայց ՀԱԿ–ի կողմից մերժվեց, իսկ հիմա ՀԱԿ–ն ինքն է առաջարկում երկխոսել։ Ինչո՞վ է սա պայմանավորված։

–Ընդհանուր առմամբ երկխոսության բացառումը հասարակության մեջ ծայրահեղ զարգացումների առաջին հիմքն է։ Հիմա երկխոսության իրավիճակը, ըստ  էության, հակասությունների մեղմմանը պետք է ուղղված լինի՝ անկախ որևէ բանից։ Հակասությունների մեղմումը տարբեր դրսևորումներ կարող է ունենալ՝ սկսած նրանից, որ  իշխանությունն իր ինչ–որ  հատվածից զիջումներ կատարի ընդդիմությանը, վերջացրած նրանով, որ լինեն բարեփոխումներ, և դրանցով պայմանավորվի մեր հասարակական զարգացումների արդարացի ընթացքը։ Սա լայն շկալայի մեջ  է դիտարկվում։

–Դիտարկելով այսօրվա իրադարձություններն ու գործընթացները՝ ի՞նչ եք կարծում՝ ո՞րն է երկխոսության նպատակը՝ առաջիկա խորհրդարանական ընտրությունների վերաբերյալ պայմանավորվածությունը՞։

–Յուրաքանչյուր քաղաքական ուժ սեփական քաղաքական շահերն, իհարկե, չի կարող հաշվեկշռի մեջ չդնել այդպիսի բանակցություններում, և, այս տեսակետից, իհարկե, ընդդիմությունը խնդիր ունի և՛ ժողովրդի վստահությունը պահպանելու, ինչը բավական դժվար է լինելու  այս իրավիճակում, և՛, մյուս կողմից, սեփական շահերի դաշտը սպասարկելու։

–Ի՞նչ եք կարծում՝ կա՞ ինչ–որ էական տարբերություն 2008թ. նախագահական ընտրություններից հետո ՕԵԿ առաջնորդ Արթուր Բաղդասարյանի՝ իշխանություններին միանալու (որն, ի դեպ, դավաճանություն որակվեց ՀԱԿ–ի կողմից) և այսօր ՀԱԿ առաջնորդ Լևոն Տեր–Պետրոսյանի՝ իշխանությունների հետ երկխոսելու միջև։

–Եթե արդյունքները լինեն ճշգրիտ, ապա մենք կարող ենք խոսել  հնարավոր  տարբերությունից։ Տարբերությունն այն է, որ  այն ժամանակ ա՛յն ուժն էր գնում, իսկ այսօր ա՛յս ուժն է գնում։ Ասել, որ այս ուժը կգնա միևնույն աստիճանին կհասնի, ինչին «Օրինաց երկիրը» հասավ իր հարաբերությունների մեջ իշխանության հետ, այսօր  չենք կարող։

–ՀԱԿ–իշխանություն համագործակցությամբ քաղաքական դաշտը բյուրեղացա՞վ, հստակեցվե՞ց, թե ով ով է, ով ում հետ է։

–Ո՛չ։ Միանշանակ այս հարաբերություններից դուրս մնացած զանգվածը թե՛ քաղաքական դաշտից, թե՛ հասարակական հատվածից կողմնորոշվելու խնդիր ունի։ Թե որքանով հնարավոր  կլինի իրականացնել  նոր ուժի ձևավորման խնդիրը,  չեմ կարող ասել, կտեսնենք։ Բայց մի բան հստակ ասեմ՝ այս ամենն  ընթանում  է, մեղմ ասած, տնտեսական ո՛չ վերելքային ֆոնի վրա, և ենթադրում է, որ զարգացումները չեն կարող լինել  այն, ինչն այսօր ներկայացվում է որպես երկու կողմերի բանակցային գործընթաց։

–Այսինքն, համամի՞տ եք, որ  ժողովրդի  աչքին թոզ են փչում։

–Այսպես ասենք՝ ժողովրդի մի ստվար հատվածի  համար, ըստ էության, դեռևս կողմնորոշման խնդիրը բաց է։

Զրույցը վարեց Հեղինե Հարությունյանը