«Դիալոգ» հայկական փորձագիտական կենտրոնի նախագահ, քաղաքագետ Երվանդ Բոզոյանի հետ «7or.am»-ը զրուցել է գործարար Սամվել Մայրապետյանի դեմ հարուցված «գործի» մասին:

-Պարո՛ն Բոզոյան, վերջերս մի շարք լրատվամիջոցների ղեկավարներ բաց նամակով էին դիմել վարչապետին՝ խնդրելով փոխել գործարար Սամվել Մայրապետյանի խափանման միջոց կալանքը: Դուք կիսո՞ւմ եք նրանց մտահոգությունը:

-Միանշանակ կիսում եմ, քանզի երբ թավշյա հեղափոխությունից հետո բոլորը խոսում են կալանքը որպես խափանման միջոց կիրառելու սահմանափակման մասին, երբ բազմաթիվ քաղբանտարկյալներ ազատվեցին, և լավ է որ դա կատարվեց, հանկարծ այդ շարքում բացառություն են անում Սամվել Մայրապետյանի համար և նրան կալանքի տակ պահում: Այն էլ մի մարդու, ում անունը ոչ քրեական քրոնիկոնում է հոլովվել, ոչ էլ հայտնի մականունավորների շարքին է պատկանել:

Ես նրան միշտ ճանաչել եմ , որպես լավ մարդ, նորմալ քաղաքացի:

-Ասում են, որ բոլորն էլ պետք է հավասար լինեն օրենքի առաջ՝ անկախ նրանից, թե նա լա՞վ մարդ է, թե՞ լավ գործարար: Ի՞նչ կասեք այդ մասին:

-Ես ձեզ հետ լիովին համաձայն եմ: Անկախ նրանից, թե ում մասին է խոսքը, բոլորը պիտի հավասարապես պատասխանատու լինեն օրենքի առաջ:

Բայց ինչո՞ւ այդ դեպքում, երբ համատարած խափանման միջոցները փոխում են և լավ են անում, որ փոխում են, երբ երկրում համաներում է իրականացվում, Մայրապետյանի հարցում բացառություն է կատարվում: Նույնիսկ գործից անտեղյակ քաղաքացու համար էլ ակնհայտ է, որ Սամվելի հանդեպ կիրառվում է խտրական վերաբերմունք: Սա կոչվում է ընտրովի արդարադատություն:

-Բայց չէ՞ որ նախկինում էլ, այսպես ասած, մյուս ճամբարից էին «այլ» մարդկանց հետ այդպես վարվում:

-Հենց դրա համար էլ այդ ամենը բերեց հեղափոխության: Խնդիրները կամաց-կամաց կուտակվեցին, և եղավ պայթուն: Մի՞թե պարզ չէ, որ այդ մեթոդներից պետք է հրաժարվել: Դա տանում է դեպի փակուղի: Բացի այդ, Սամվելը գործարար է և իրեն պետք չէ խառնել քաղաքականության հետ: Այստեղ տեղին չէ խոսել այս կամ այն ճամբարի մասին: Գործարարին չի կարելի խառնել քաղաքականության մեջ, ինչքան էլ որ ամբողջովին քաղաքականությունը տարանջատված չի լինում բիզնեսից և ընդհանրապես տնտեսությունից: Հենց այդ խառնելուց է սկսվում ամեն ինչ:

Ինչքան շուտ հասկանանք դա, այնքան լավ կլինի երկրի համար:

-Ի՞նչ էք կարծում, ինչպե՞ս կլուծվի այս խնդիրը:

-Ես կարծում եմ, որ բոլորի շահերից է բխում, որ այս հարցը շուտափույթ լուծվի, քանզի հին մեթոդներով նոր Հայաստան կառուցելը ոչ միայն անպատվաբեր է, այլև վտանգավոր:

Հակառակ դեպքում իշխանությունը կկորցնի իր համար ամենակարևոր բանը՝ մարդկանց վստահությունը: Մնացած գործոնների մասին չեմ էլ խոսում:

Բացի այդ, պետք է հաշվի առնել նաև այն, որ խոսքը մի մարդու մասին է, ով հրաշքով էր փրկվել մի շատ անսովոր հիվանդությունից և նրան կալանքը ուղակի հակացուցված է: Ես տեղյակ չեմ, թե արդյոք գիտե՞ն այդ մասին իշխանությունները, թե՞ ոչ:

Ի վերջո, մենք պետք է հասկանանք, որ բոլորս ապրում ենք ապակե տան մեջ և իրար դեմ քար շպրտելով ոչնչի չենք հասնի, փոխարենը կարող ենք վտանգել մեր ընդհանուր տան անվտանգության ապագան:

Եկել է քարերը հավաքելու ժամանակը․ մեզ՝ որպես երկիր, առջևում դժվարին փորձություններ են սպասվում:

7or.am